Каралева Палесся
Гісторыя абраза Маці Божай Лагішынскай
Першы касцёл у Лагішыне быў збудаваны ў 1634 годзе намаганнямі Станіслава Альбрэхта Радзівіла,
пінскага старасты. Знаходзіўся ён адразу за царквою.
пінскага старасты. Знаходзіўся ён адразу за царквою.
Цудадзейны абраз Маці Божай з'явіўся тут падчас Паўночнай вайны.
Адзін з афіцэраў, затрымаўшыся на начлег у старасты гэтай мясцовасці, скруціў абраз, які вёз з сабою, у рулон і паставіў яго за дзвярыма. Уначы вайскоўцы сабраліся ў спешцы і рушылі ў паход, забыўшыся пра ікону.
Адзін з афіцэраў, затрымаўшыся на начлег у старасты гэтай мясцовасці, скруціў абраз, які вёз з сабою, у рулон і паставіў яго за дзвярыма. Уначы вайскоўцы сабраліся ў спешцы і рушылі ў паход, забыўшыся пра ікону.
Сям'я Малішэўскіх, у якой
застаўся абраз, перадала
яго ў касцёл, дзе ён адразу
праславіўся праз свае цуды.
застаўся абраз, перадала
яго ў касцёл, дзе ён адразу
праславіўся праз свае цуды.
Пасля паўстання 1863 - 1864 гадоў касцёл разам з абразом быў перададзены царскімі ўладамі праваслаўнай царкве.
Аднак, як сведчыць летапіс, з 5 тысяч лагішынцаў толькі адзін
перайшоў у праваслаўную веру.
Святара не было, але людзі пачалі збірацца па хатах, там маліліся, спявалі літанні і малітвы, якім іх навучылі бабулі і дзядулі.
Таксама перадавалі маладзейшым інфармацыю, што там, у царкве,
вісіць каталіцкі абраз Маці Божай Лагішынскай.
Аднак, як сведчыць летапіс, з 5 тысяч лагішынцаў толькі адзін
перайшоў у праваслаўную веру.
Святара не было, але людзі пачалі збірацца па хатах, там маліліся, спявалі літанні і малітвы, якім іх навучылі бабулі і дзядулі.
Таксама перадавалі маладзейшым інфармацыю, што там, у царкве,
вісіць каталіцкі абраз Маці Божай Лагішынскай.
Права збудаваць
касцёл лагішынскія
вернікі атрымалі аж
праз 40 гадоў -
у 1905 годзе,
калі быў абвешчаны
Талерантны ўказ
касцёл лагішынскія
вернікі атрымалі аж
праз 40 гадоў -
у 1905 годзе,
калі быў абвешчаны
Талерантны ўказ
Дазвол на будоўлю святыні людзі атрымалі. Аднак узнікла праблема з набыццём патрэбных будаўнічых матэрыялаў.
Лагішынцы настолькі хацелі мець свой касцёл, што пачалі прыносіць хто што меў: муку, курыныя яйкі, гліну, раствор.
Лагішынцы настолькі хацелі мець свой касцёл, што пачалі прыносіць хто што меў: муку, курыныя яйкі, гліну, раствор.
Уся цэгла, з якой пабудаваны гэты касцёл, выраблена рукамі жыхароў Лагішына.
Будаўнічыя працы былі скончаны за два гады!
14 ліпеня 1913 года святыню асвяціў біскуп
Магілёўскай дыяцэзіі Вінцэнт Ключынскі.
Аднак абраз Каралевы Палесся працягваў
знаходзіцца ў праваслаўнай царкве.
14 ліпеня 1913 года святыню асвяціў біскуп
Магілёўскай дыяцэзіі Вінцэнт Ключынскі.
Аднак абраз Каралевы Палесся працягваў
знаходзіцца ў праваслаўнай царкве.
"Тады людзі аднойчы падпільнавалі, калі бацюшка паехаў у суседнюю царкву і забыў замкнуць вокны, падсадзілі малых хлапчукоў 12-ці гадоў, вядомы нават іх прозвішчы,
і тыя вынеслі абраз. Некалькі гадоў ён быў схаваны ў парафіянаў, і мала хто ведаў, дзе канкрэтна" - расказвае лагішынец дыякан Януш Чарнамораў.
і тыя вынеслі абраз. Некалькі гадоў ён быў схаваны ў парафіянаў, і мала хто ведаў, дзе канкрэтна" - расказвае лагішынец дыякан Януш Чарнамораў.
У 1937 годзе па гэтай справе адбыўся суд.
Паколькі абраз першапачаткова быў у касцёле,
то суддзя пастанавіў вярнуць яго ў каталіцкую святыню. Наступныя аспрэчванні былі
вырашаны таксама на карысць касцёла.
Паколькі абраз першапачаткова быў у касцёле,
то суддзя пастанавіў вярнуць яго ў каталіцкую святыню. Наступныя аспрэчванні былі
вырашаны таксама на карысць касцёла.
Людзі дасталі ікону з куфра і перадалі яе біскупу Казіміру Букраба, які завёз абраз у Варшаву на рэстаўрацыю.
Праз пэўны час Каралева Палесся ўрачыста вярнулася ў Лагішын.
Праз пэўны час Каралева Палесся ўрачыста вярнулася ў Лагішын.
На гэтым панадворку праваслаўныя і каталіцкія вернікі разам сустракалі Каралеву Палесся.
Абраз вярнуўся ў касцёл, аднак у святыні не было святара.
Зноў 40 гадоў лагішынцы самі маліліся, хавалі сваіх нябожчыкаў і хрысцілі дзяцей.
Мясцовы жыхар Стэфан Стэфановіч, пахрысціўшы дзіцёнка, даваў бацькам такі абразок, дзе было напісана: "Я пахрысціў таго і таго з вады. Як толькі з'явіцца святар, няхай дапоўніць хрост." І ставіў свой подпіс.
Зноў 40 гадоў лагішынцы самі маліліся, хавалі сваіх нябожчыкаў і хрысцілі дзяцей.
Мясцовы жыхар Стэфан Стэфановіч, пахрысціўшы дзіцёнка, даваў бацькам такі абразок, дзе было напісана: "Я пахрысціў таго і таго з вады. Як толькі з'явіцца святар, няхай дапоўніць хрост." І ставіў свой подпіс.
Ксёндз Станіслаў Рыжка 28 гадоў быў душпастырам Лагішына
Ксёндз Станіслаў Рыжка распавядаў, як шмат людзей прыходзіла да яго потым, каб дапоўніць гэты хрост.
У той час святар не мог публічна ні пахрысціць, ні пашлюбаваць.
Людзі прыязджалі да ксяндза Станіслава ноччу на кані. Садзіўся ён у воз, сенам прыкрываўся, і прывозілі яго да сябе.
Калі ў сараі, калі ў доме прамаўляў кароткую катэхезу і ўдзяляў сакраманты. І так жа ў сене вярталі святара на плябаню.
Аднойчы на Пасху быў ксёндз Станіслаў пад хатнім арыштам. Перажываў, што прыдуць у касцёл людзі свенціць стравы на велікодны стол, а святара няма. Паслаў тады бабку, у якой жыў, сказаць вернікам, каб прыходзілі пад вокны ягонай хаты. І проста з акна ўсіх благаславіў.
Памяць аб гэтым святары жыве сярод лагішынцаў па сёняшні дзень.
Існуе такая традыцыя: калі хтосьці памірае, то людзі перш моляцца за памерлага, а потым ідуць да каплічкі, дзе пахаваны ксёндз Станіслаў Рыжка, і моляцца за яго і ўсіх памерлых вернікаў.
У той час святар не мог публічна ні пахрысціць, ні пашлюбаваць.
Людзі прыязджалі да ксяндза Станіслава ноччу на кані. Садзіўся ён у воз, сенам прыкрываўся, і прывозілі яго да сябе.
Калі ў сараі, калі ў доме прамаўляў кароткую катэхезу і ўдзяляў сакраманты. І так жа ў сене вярталі святара на плябаню.
Аднойчы на Пасху быў ксёндз Станіслаў пад хатнім арыштам. Перажываў, што прыдуць у касцёл людзі свенціць стравы на велікодны стол, а святара няма. Паслаў тады бабку, у якой жыў, сказаць вернікам, каб прыходзілі пад вокны ягонай хаты. І проста з акна ўсіх благаславіў.
Памяць аб гэтым святары жыве сярод лагішынцаў па сёняшні дзень.
Існуе такая традыцыя: калі хтосьці памірае, то людзі перш моляцца за памерлага, а потым ідуць да каплічкі, дзе пахаваны ксёндз Станіслаў Рыжка, і моляцца за яго і ўсіх памерлых вернікаў.
Хата, дзе жыў ксёндз Станіслаў Рыжка
Аднаўляць культ Маці Божай Лагішынскай пачаў
ксёндз Міраслаў Жлабінскі. Пры ім у Лагішыне паўсталі
цікавыя традыцыі. Напрыклад, для пашаны Маці Божай
у маі і ў кастрычніку, месяцах, асаблівым чынам
прысвечаных Марыі, дзеці малявалі сардэчкі,
па-ўсялякаму упрыгожваючы іх.
Кожны дзень прыносілі іх, складвалі перад абразом,
і пасля імшы святар і вернікі выбіралі некалькі і раздавалі невялікія падарунак ад Маці Божай.
Звярнуўшыся да Казіміра Свёнтка, ксёндз Міраслаў расказаў,
што хоча, каб абраз быў каранаваны. Кардынал абяцаў дапамагчы.
ксёндз Міраслаў Жлабінскі. Пры ім у Лагішыне паўсталі
цікавыя традыцыі. Напрыклад, для пашаны Маці Божай
у маі і ў кастрычніку, месяцах, асаблівым чынам
прысвечаных Марыі, дзеці малявалі сардэчкі,
па-ўсялякаму упрыгожваючы іх.
Кожны дзень прыносілі іх, складвалі перад абразом,
і пасля імшы святар і вернікі выбіралі некалькі і раздавалі невялікія падарунак ад Маці Божай.
Звярнуўшыся да Казіміра Свёнтка, ксёндз Міраслаў расказаў,
што хоча, каб абраз быў каранаваны. Кардынал абяцаў дапамагчы.
10 мая 1997 года адбылася вялікая ўрачыстасць, прысвечаная каранацыі абраза Маці Божай Лагішынскай папскім каронамі.
А пілігрымкі да Палескай Мадонны распачаліся за некалькі гадоў да афіцыйнай каранацыі.
А пілігрымкі да Палескай Мадонны распачаліся за некалькі гадоў да афіцыйнай каранацыі.
Акрамя пешых пілігрымаў на фэст з нагоды ўрачыстасці
Маці Божай Каралевы Палесся, Апякункі Пінскай дыяцэзіі прыязджаюць пілігрымы на роварах, аўтобусах, аўтамабілях
і іншых відах транспарту.
Акафіст на ўшанаванне Маці Божай
ад грэка-каталіцкай супольнасці
ад грэка-каталіцкай супольнасці
Святую Імшу з удзелам пілігрымаў цэлебруе
дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі Казімір Велікаселец
Святары з усёй Беларусі ўдзельнічаюць у дыяцэзіяльных ўрачыстасцях у гонар Апякункі Пінскай дыяцэзіі.
Тэкст і фота: Алена Хурс
Паводле расповяда дыякана Януша Чарнаморава
